Een gevoel van ‘falen’
Het komt wekelijks voor.
Mensen die bellen en voorzichtig iets vragen over problemen op de werkvloer en polsen wat een mogelijke aanpak is. En die vervolgens terugdeinzen.
- “We hebben nu geen tijd met die Corona”
- “Ze zijn er nog niet klaar voor”
- “Ik bel nog wel eens terug”
Wanneer ik een beetje doorvraag kom ik meestal uit op aarzeling en ongemak.
Twee voorbeelden
Het botert al een hele tijd niet in het team. De nieuwe leidinggevenden is onder vuur komen te liggen. Medewerkers verwijten haar dat ze nogal directief is en hen als kleine kinderen behandelt. Ze beseft dat ze naar haar eigen stijl van leidinggeven zou moeten kijken, maar het is te moeilijk om zichzelf in vraag te stellen.
Een directeur belt om te vragen of ik met hun team aan de slag wil. Er zijn spanningen in het managementteam. Drie dagen later belt hij terug om te zeggen dat het wat gevoelig ligt… “Ik ga ze eerst je boek geven en dan zien we wel verder”
Onvermogen? Schrik? Schaamte?
aan de schandpaal?
Wanneer er weinig directe communicatie is en het klimaat te onveilig is om elkaar aan te spreken, dan potten we de frustraties op.
Het moment dat de verzuchtingen en verwijten wel naar boven komen, zijn ze meestal al behoorlijk verzuurd en emotioneel.
Soms krijg je via anonieme bevragingen (bv klimaatstudie) informatie over klachten en verzuchtingen over de samenwerking of je manier van leidinggeven. Soms komt het je via via ter ore (bv via de personeelsdienst). En in sommige gevallen gaat het om een frontale aanval (bv een motie van wantrouwen; een syndicaal initiatief).
Dat komt hard aan. Het is pijnlijk te horen dat mensen spanning ervaren, ongelukkig zijn met hoe de dingen lopen of regelrecht kritiek op jou hebben. En het is extra moeilijk dat ze dit niet openlijk durven te delen.
“Ik vind het verschrikkelijk om nu pas te horen dat ze me te empathisch en vriendelijk vinden. Ik wist niet dat ze een coördinator nodig hebben die knopen durft door te hakken en duidelijk nee zegt. Ik wilde voorzichtig starten met dit team, maar heb kennelijk teveel op eieren gelopen… Waarom hebben ze me dat niet eerder gezegd?! Waarom moet ik dat via een brief van de vakbond te weten komen?”
Als de samenwerking sputtert, kijken mensen in eerste instantie naar jou als leidinggevende. De bal ligt in jouw kamp.
“If we don’t permit hostilities a legitimate outlet, they are bound to take illegitimate routes.”
(Arnold Mindell)
Waarom uitstellen niet helpt
Omdat verzuchtingen en kritiek van medewerkers ongemakkelijk, pijnlijk en confronterend zijn, is de neiging groot om de boodschap te minimaliseren, te negeren, je te gaan verantwoorden of om weg te gaan. Dat zijn heel menselijke neigingen.
Deze strategieën zorgen er helaas voor dat het nog onveiliger wordt en dat de frustraties verder oplopen. Je komt samen vast te zitten.
Juist op deze moeilijke momenten ligt er een kans om je leiderschap op te pakken. Misschien is het wel een unieke gelegenheid om je menselijke kant te laten zien en de illusie overboord te gooien dat je alles moet kunnen en weten en dat je geen ‘fouten’ mag maken.
Het is een grote troef als je aanspreekbaar bent en open staat voor feedback op de manier waarop jij leidinggeeft.
De kracht van moedige gesprekken
De focus ligt op de volgende aspecten: lastig maar vol potentieel!!!
- Je eigen aandeel in een moeilijke situatie onder ogen zien (dat geldt voor iedereen die deelneemt!)
- Open staan voor de (verschillende!) percepties van anderen en ze samen onderzoeken
- Uitspreken wat je nodig hebt om samen te kunnen werken met elkaar
- De potjes open doen en naar de pijnpunten toegaan
- De verschillen en spanningsvelden durven fileren
Dit biedt je de kans om opnieuw te verbinden met je medewerkers en om een voorbeeld van moed, authenticiteit en openheid te zijn.
Hoe langer je de confrontatie uit de weg gaat, hoe moeilijker het wordt!
“Beseffen dat je ook een aandeel in de situatie hebt, is confronterend. Door bijvoorbeeld te zwijgen of een moeilijk gesprek uit te stellen, heb je misschien bijgedragen aan een verdere escalatie van het conflict.”
(Leidinggeven als het moeilijk is, blz 157)
Copyright 2020 © Silvia Prins. Alle rechten voorbehouden. Artikelen of delen hieruit mogen elders gepubliceerd worden, maar alleen op o.v.v. het copyright en de naam van de website. Dank om me hiervan op de hoogte te stellen.